Wie staat er nog centraal in alle media ontwikkelingen?

Het laatste kwartaal van het jaar wordt doorgaans goed gevuld door vele congressen, seminars en workshops. De mediabranche is daarop zeker geen uitzondering. Vrijwel dagelijks is er wel iets te vinden over e-marketing, mobiel, web 2.0, print 2.0, het nieuwe uitgeven of sociale netwerken.

De mediamensen zelf doen er dan ook alles aan om hun eigen events goed te promoten. Weblogs staan al vol met voorbeschouwingen, filmpjes en podcasts om de juiste doelgroepen te bereiken. Gratis toegang of veel geld betalen, het maakt niets uit, we gaan er met z’n allen massaal op af. De line-up aan bekende sprekers kent ook al geen grenzen, alhoewel sommige gezichten meer dan eens opduiken, met helaas te vaak hetzelfde verhaal. Maar dat mag de pret op zo een ochtend, middag, avond of dag niet drukken.

Waar het inhoudelijk eigenlijk allemaal om gaat is gewoon ‘hoe verdienen we geld met media?’. Dat geldt voor alle spelers in de keten. De adverteerder, de marketeer, de uitgever, de producent, maar ook de consument. Met het enorme aanbod aan media kanalen is het vooral voor adverteerders steeds moeilijker specifieke doelgroepen te bereiken. Op congressen over marketing worden dan vooral ook nieuwe termen geïntroduceerd. Wat te denken van bijvoorbeeld affiliatemarketing of permission based marketing, behavioral targeting of zoekmachine marketing? Maak het de gewone adverteerder maar eens duidelijk?

Hoe worden resultaten gemeten? Talloze nieuwe inzichten moetn adverteerders over halen hun reclame euros juist hier of juist daar ui te geven. Hits, pageviews, doorclicks en vele andere (ook weer) nieuwe termen en meetmethoden maken het gehele speelveld niet bepaald transparanter. Media kanalen en media processen zijn vaak ondoorzichtig, laat staan de ketens die in deze processen allemaal een stukje van het gehele domein opeisen.

Er is geen sprake meer van grote homogene doelgroepen, de kleinste doelgroepgrootte is één, en daarvan zijn er heel veel. Daarnaast spelen push- en pull modellen nog steeds een rol. Papier als push model wordt weer herontdekt. Immers achter elke concreet te benaderen brievenbus zit een potentiële klant, die heel wat minder anoniem is dan de eigenaar van een e-mail adres. Het weten van de fysieke lokatie is al een bron van informatie over de geadresseerde, waardoor ook met papier steeds vakaer gepersonaliseerd wordt gemailed. En dan niet alleen de adres sticker en de aanhef van een brief, maar ook de volledige inhoud van een mailing wordt helemaal toegesneden op de individuele situatie. Waar doen we dat dan voor? Nou, om de eenvoduige reden dat de individu serieus genomen wil worden. Reclame is niet irritant als het op de wensen van de individu gericht is. En daar zijn we op het web nog niet helemaal aan toe. De sociale netwerken vragen volop profielen in te vullen, doorgaans zie je er weinig van terug op zowel websites als in e-mail acties.

Nieuwe media zijn modern, dat wel en ook ik omarm ze gretig. Maar soms vraag ik me af wie er daadwerkelijk centraal staat in een duur spel met reclame euro;s, waarbij de adverteerder zich steeds vaker zal afvragen of hij mij wel weet te bereiken.