Cursisten willen steeds vaker alleen maar voorbeelden

Ik geef inmiddels heel wat jaren training aan medewerkers van bedrijven en zelfstandige ondernemers op het gebied van crossmedia. Ik deed dat voorheen onder andere Stivako en MediaPlaza en sinds enige tijd ook voor het Centrum voor Communicatie en Journalistiek in Utrecht.

Het is een rare tegenstelling. Crossmedia is en blijft een breed containerbegrip, waaraan slechts mondjesmaat wat theorie gehangen kan worden. In ons land hebben onder andere Harry van Vliet, Piet Bakker en Indira Reynaert het nodige gedaan om de nodige theoretische kaders te ontwikkelen. Zelf heb ik de brug geslagen tussen die theorie en de ‘learning-by-doing’ praktijk door praktische toepasbare modellen te ontwikkelen, waarmee de ‘crossmedia beweging’ goed te volgen is in termen van mediaprocessen, mediakanalen en de oorzaak/gevolg balans in markten, mensen, methoden en middelen ten opzichte van de advertentie-, business-, communicatie- en distributiemodellen van zowel commerciële- als redactionele inhoud. Een mooie basis dus voor het samenstellen van trainingen op het gebied van crossmedia.

Maar steeds vaker valt op dat cursisten helemaal geen interesse hebben in een stuk theoretische onderbouwing. Ze gaan voor de ‘one-quick-fix’, een reeks succesvoorbeelden, die ze dan in hun eigen praktijk wel even kunnen kopiëren. En daar heb ik toch wel moeite mee. Wat stelt zo een training dan nog voor? Toegegeven, het aanbod is ook wel een beetje gericht op die ene ‘one-quick-fix’. Met een paar dagdelen wordt je immers geen ‘crossmedia specialist’. Maar ook Stivako, die een training van pakweg een schooljaar verzorgt op dit gebied, merkt dat de belangstelling voor langdurige trajecten afneemt.

Ik experimenteer dan af en te wel een beetje met de training en speel dan in op de wens om een aantal voorbeelden te laten zien. Prachtig vindt men dan de hoeveelheid websites waarop wat beweegt en waar wat geluid uit komt. Je vertelt er wat bij, iets over de redactionele formule, misschien iets over het bereik van doelgroepen, dat verhalen in verschillende mediakanalen afgestemd moeten zijn op die specifieke doelgroep en het kanaal dat dan op dat moment gebruikt wordt. Ja, de deelnemers knikken dan een beetje en kijken naar plaatjes en willen weer een volgend voorbeeld, waarin ze hun eigen case herkennen.

Is dat dan een training of gewoon een lezing met wat voorbeelden uit de praktijk? Gaan we daar dan een certificaat voor uitdelen, met handtekeningen eronder en waarop verklaard wordt dat iemand de training met succes heeft doorlopen? Ik heb daar moeite mee. Wie voor een vluchtig stukje crossmedia wil gaan, raad ik dan maar af om een training te bezoeken. Loop dan maar wat (gratis) seminars af en ga maar wat netwerken en probeer het op die manier dan maar te regelen. En dat kan succes hebben hoor, dat zal ik zeker niet ontkennen. Maar meld je dan niet aan bij een training en zeg dan niet na een uurtje: ‘Ik wil voorbeelden zien, want ik betaal, dus ik bepaal, die theorie ken ik allemaal wel al’.

In de evaluatie zie je dan terug dat het ‘verwachtings management’ vanuit de wervende tekst uit een brochure niet overkomt met de werkelijke inhoud. Daar is dan in sommige gevallen wel wat voor te zeggen, maar ik ben nog geen één tekst tegengekomen in het aanbod van trainingen op het gebied van crossmedia waarin alleen zou staan: ‘De training bestaat vooral uit het tonen van succesvolle praktijkvoorbeelden’.