In memoriam: Jan Hein Koningsveld
Gisteravond bereikte mij het trieste bericht dat mr. Jan Hein Koningsveld die dag is overleden. Ik vind het een eer om hier een optekening te maken van een man, die niet alleen gewoon mijn baas was gedurende 8 jaar van mijn leven, maar vooral een vriend is geworden. We liepen niet de deur bij elkaar plat, maar we waren al die jaren – na eind 1992 toen ik Neroc verliet – er wel voor elkaar.
Jan Hein was directeur van Neroc, waar ik 8 jaar voor hem heb gewerkt. Afgelopen december bezocht ik hem, samen met een aantal oud-collega’s, die hem, net zoals ik, lief zijn gaan hebben. Het ging toen redelijk goed met hem. 2009 was een zwaar jaar met een vreselijke operatie, bestralingen, moeizaam herstel etc. Maar eind dat jaar was hij er weer. Mooie juridsiche volzinnen, die ik altijd zo heb kunnen waarderen, een brede glimlach, maar dan ook weer ‘down to earth’ de waarheid kunnen zeggen.
Hij is niet meer. Ik ben verdrietig. Hij stuurde op de tweede Kerstdag een e-mail naar zijn vrienden – ik was wederom trots dat ik daartoe behoorde – met de mededeling dat zijn aandoening uiteindelijk toch kwaadaardig bleek te zijn. Hij zou gaan sterven, hij vond dat zelf onredelijk op zijn leeftijd. Wie zou het daar niet mee eens zijn, wanneer je nog lang geen 70 zou zijn geworden en zelfs dat is tegenwoordig jong.
Twee weken terug mailde hij mij nog met de vraag of ik een goede oplossing wist voor de opslag van beelden. Positief zoals ik was – ik dacht echter wel dat hij zijn ‘digitale’ leven wilde archiveren voor zijn gezin (ik werd toch weer even triest), maar ik mailde hem terug met louter wat technische adviesjes en vroeg hoe het ging. Er kwam geen mail meer terug. Dat was mijn laatste contact met Jan Hein. Eerder had ik hem een e-mail na de Kerst gestuurd, en we hadden afgesproken elkaar nog even te zien. Hij schreef terug ‘See you’. Het mocht er niet meer van komen.
Jan Hein heeft veel betekend binnen het gehele prepress speelveld en later ook binnen de krantenwereld als directeur van PCM Grafische Bedrijven. Af en toe bezocht ik hem in de laatste fase van zijn loopbaan. Ik was al jaren zelfstandig, maar zijn begrip voor de wijze waarop ik mijn leven inrichtte was hartverwarmend, hij begreep het leven van een zelfstandige en was ook uitermate geïnteresseerd. In heel mijn werkbare leven heb ik van Jan Hein zoveel geleerd, dat ik niet denk dat iemand dat nog kan overstijgen. Bedankt Jan Hein!
Mooi stukje Peter, Jan-Hein waardig, velen zullen je gevoelens delen, ik ook
Groet,
Walter
In de zeventiger jaren van de vorige eeuw werkte Jan Hein als jonge Leidens jurist op het hoofdkantoor wat nu Wolters-Kluwer heet. Hij gedroeg zich als een onvervalste corpsbal… als een onafhankelijke, communicatieve & sympathieke vent die de moed had niet met alle winden mee te draaien. Binnen dat concern was dat redelijk zeldzaam. Als collega van hem kon ik dat wel waarderen.
Jan Hein was een geweldige persoonlijkheid en kon – met zijn bijzondere kijk op onze wereld – je dwingen anders naar bepaalde zaken te kijken. Hij genoot intens van het debat, was het ook regelmatig niet met me eens, maar luisterde met respect naar de argumenten. Soms – héél soms – viel hij dan even stil en met een bulderende lach vervolgde hij met een nieuwe reeks argumenten. Even twijfelde ik dan maar met een bijzondere omhaal trakteerde hij me dan op een onverwacht maar zeer gemeend compliment. Ons laatste zeer uitvoerige gesprek in een hotellobby in Utrecht zal ik nooit vergeten. Géén techniek, géén organisatie, géén certificaten, en ook géén verhalen over de vele bekenden. Puur juridische kost waarbij de vonken er weer eens afvlogen. Ik genoot, maar hij (zoals hij me later schreef) nog meer.
Tijdens de receptie op de boot bij Henk van Eem sprak ik hem voor het laatst. Triest, intens triest.
Beste Peter, je hebt Jan Hein prima getypeerd. Jan Hein was november 2009 nog een paar uur op bezoek bij neroc op onze nieuwe locatie en verbaasde zich over de technologische veranderingen en nieuwe weg die wij zijn ingeslagen. We hebben nog een goed gesprek gehad over het oude en nieuwe neroc een paar oud collega’s waren verrast toen ik met Jan Hein door ons bedrijf liep. Dat het de laatste keer zou zijn kwam niet bij mij op. Een bijzonder mens is heengegaan zeker voor mij. Ik wens Hanny en de kinderen heel veel sterkte met dit grote verlies.
Ron van Pel