Niet het ‘wat’ is belangrijk, maar het ‘hoe’
Laatst sprak ik een collega adviseur die zijn sporen al flink heeft verdiend in verschillende sectoren van de maatschappij en met name ook binnen het media landschap. Natuurlijk praat je dan met elkaar over de economie en hoe bedrijven daarmee omgaan. En niet in de laatste plaats, hoe we daar zelf mee omgaan.
De crisis raakt de gemiddelde mens in de straat niet zo. Zolang je gewoon je baan hebt, je rekeningen kunt betalen en ook nog op vakantie kunt, is er eigenlijk weinig aan de hand. Als je dan naar de werkloosheidscijfers van ons land kijkt, dan lijkt ook dat nog wel mee te vallen. Maar dat is schijn, de politiek vindt het maar wat fijn om deeltijd WW’ers niet mee te tellen en ook niet de grote hoeveelheid ZZP’ers, die momenteel met een tekort aan werk zitten.
Vooral die laatste groep en daarbinnen vooral de adviseurs, moeten zichzelf opnieuw uitvinden. Ook ik ben daar ruim een jaar geleden al mee begonnen. Ik had mezelf op deze website nogal wat competenties toebedeeld, die ik vandaag de dag ook nog wel beoefen, maar ze niet meer vermeld. Nu staat er slechts ‘(cross)media proces analist – adviseur’. Is dat genoeg? Nee, zelfs dat is tegenwoordig niet meer genoeg.
In het gesprek welke ik voerde werd haarfijn duidelijk, dat potentiële klanten het ‘wat’ zelf wel kunnen opzoeken. Je wordt een uurtje uitgenodigd – ja, dat uur krijg je betaald – en de persoon die tegenover je zit, is klaar om gericht aan ‘fact-picking’ te doen. Alles wat binnen een vakgebied maar wat termen kan opleveren, wordt – zodra je de deur uitloopt – een ware zoektocht op Google. En ja, dan weet je klant – die dat dan niet meer is – wat hem of haar te doen staat. Het ‘wat’ is niet meer het werk van de adviseur 2.0. Dat was advieswerk 1.0. Boekjes lezen, vertalen, samenvatten, ervaring opdoen, herzien, in modellen zetten en steeds weer opnieuw verkopen. In adviezen, tijdens seminars, in geschreven stukken voor bladen en ga zo maar door.
De adviseur 2.0 is iemand die weet ‘hoe’ iets moet, want dat is doorgaans niet te vinden in het web-oerwoud. Het ‘hoe’, het snijvlak tussen het tactische- en operationele niveau in een bedrijf wordt vaak vergeten. Tussenlagen zijn weg gereorganiseerd, het topmanagement is vooral gericht op het ‘wat’ en weet daar ook voldoende van en de uitvoerende laag wacht op het ‘hoe’. Als er dan nog wat tussenzit, de projectleider, het afdelingshoofd of in 1.0 termen de ‘chef’, dan lopen zij doorgaans ongelukkig rond, omdat ze te weinig gereedschap hebben om het ‘hoe’ te kunnen realiseren.
Ja, dat is het antwoord, ZZP’ers moeten zich meer richten op het ‘hoe’, dan komt het allemaal wel weer goed. De ZZP’er als motor van die economie 2.0. Weer weten hoe we dingen moeten doen. Nu nog even weten hoe we dat met z’n allen voor elkaar moeten krijgen in een economie 1.0 waar alles gericht is op kostenbeheer.