Onderzoek Vrij Nederland: ‘Twitter volgers te koop’

Tijdens deze warme zomerweek rolde Vrij Nederland nummer 31 van dit jaar binnen. Mijn oog viel op een aankondiging op de cover: ‘Twitterbedrog: Heeft Marco Borsato echt 454.322 volgers?’. Niet dat mij veel uitmaakt, maar de achtergronden van het onderzoek lieten mij al snel naar blz. 42 bladeren.

• Misschien geen echt hoge nieuwswaarde, maar artikel in VN is het lezen en lachen waard

Een samenvattende analyse met kanttekeningen. De auteur Jeroen van Bergeijk begon al meteen met een aardige conclusie, die ik vrij interpreteer:
‘Het aantal vrienden op Facebook of het aantal contacten op LinkedIn staan respectievelijk voor ‘chronische onzekere types’ en ‘uitsloverige netwerkers’. Het aantal Twittervolgers lijkt er pas echt toe te doen’.

Van Bergekijk heeft zijn zaakjes goed voorbereid en leuk gespeeld. Als je begint op het social media kanaal Twitter, begin je met 0 volgers, alhoewel je bij de aanmaak van een account tegenwoordig al een beetje op weg wordt geholpen om niet al te zielig over te komen. Maar ja, ook met een paar honderd volgers, wordt de moed je ontnomen om dagelijks er lekker op los te gaan twitteren. De kans dat je 10% van dat aantal bereikt is gering. Dat ontneemt je al gauw heel veel zin om ‘mee’ te doen.

Dan ga je dus volgers kopen. En dat blijkt inmiddels een levendige handel te zijn vanaf werkelijk niets zeggende fake account (volgen zelf niemand en twitteren nooit, het zijn dus robotjes, die jou volgen) tot en met ‘echte’ mensen met profielen die sterke overeenkomst vertonen met jou eigen profiel. Het is niet zo heel moeilijk om een paar duizend mensen te vinden waarbinnen het woord ‘journalist’ in hun profiel voorkomt. Beide varianten worden door diverse aanbieders aangeboden vanaf enkele euro’s tot enkele tientjes voor enkele honderden tot duizenden volgers. Van Bergekijk deed het en had in een paar dagen enkele duizenden volgers meer.

Het gevolg was dat hij in diverse ‘twitter ranks‘ (een soort scorelijst) aanzienlijk ‘hogerop’ kwam en zijn collega journalisten die wel de moeite hadden genomen een serieus twitter netwerk op te bouwen, voorbij streef. Het artikel laat zien op welke eenvoudige wijze je je smartphone de hele dag kunt laten ‘piepen’ om je erop te attenderen dat er weer een nieuwe volger is die jouw nieuws ‘graag’ wil lezen. Niet dat dat gebeurt, ook reageren ze niet op tweets, er wordt niets geretweet en geen enkele van jouw tweets wordt als ‘favorite’ aangemerkt. Maar de ‘industrie’ achter dit fenomeen staat niet stil. Inmiddels wordt ‘serieue’ sofware aangeboden om al deze tekortkomingen weg te werken. Kosten: enkele honderden euro’s, opbrengsten tot een mogelijk veelvoud daarvan.

Ethiek? Van Bergekijk vroeg het een paar ‘resellers’. Het was veelal stil, velen kwamen niet veel verder dan te stellen dat het gewoon ‘handel’ was. Twitter verzette zich aanvankelijk niet tegen dit soort praktijken, maar lijkt nu inmiddels in actie te komen. Want deze mechanismen zijn bepaald niet bevordelijk voor de reputatie van het bedrijf. Zo slaagde (?) Twitter en onlangs in het bedrijf Tweetadder het zwijgen op te leggen via een gerechtelijke procedure. Of het een achterhoede gevecht is, zal nog moeten blijken. Van Bergekijk zit nu met duizenden nepvolgers. Software om automatisch te ontvolgen lijkt er nog niet te zijn (of vergis ik me?). Want Van Bergekijk realiseert zich wel dat zijn ‘daad’ hem tijdens de rest van zijn twitterbestaan zal blijven achtervolgen, zo citeer ik zijn laatste zin in het zeer lezenswaardige en soms ook lachwekkende artikel in Vrij Nederland. Hij besloot handmatig te gaan ontvolgen, maar gaf het gauw op. Ik zou een nieuw account aanmaken…..