‘Wij beschermen het intellectueel eigendom van onze auteurs’
Die zin bleef me bij tijdens de rit na het geven van een lezing over de ontwikkelingen rondom eReaders bij Logeion in Rotterdam. Ik was daarna onderweg naar InCT. Beide events waren congressen over uitgeven. Logeion over vooral bedrijfsvakbladen en InCT over innovatief uitgeven.
De iPad was bij beide events prominent aanwezig. Bij Logeion was het Bram Alkemade die met zijn gebruikelijke mooi samengestelde volzinnen het apparaatje afdeed als een leuk hebbeding, waar al zo een 500.000 mensen voor vielen – alleen al in de USA, en dus ook de inmiddels – nog spaarzame aantallen – in ons landje om dit soort events mee op te leuken. Bij InCT waren meerdere standhouders trots op het dingetje om daarmee hun innovaties op uitgeefgebied te tonen. De middag in het Spant in Bussum was voor mij een ‘middagje uit’. Ik hoefde niet op te treden, dus nee, ik was geen spreker, geen dagvoorzitter, hooguit de ontvanger van het boek ‘Uitgeven 2010‘ waar ik voor David Huijzer een stukje had geschreven, net zoals vorig jaar. Leuk om te doen en – hopelijk – goed voor een eigen stukje marketing. Daar heb ik overigens deze week al helemaal niet over te klagen. Excuses als het jullie allemaal een beetje teveel wordt. Maar ja, ook mijn nieuws, is af en toe nieuws.
Bij Logeion kreeg ik het boek ‘Customer Media in de Praktijk‘ mee. Dus komend weekend genoeg te lezen. Ja, even terug naar de titel van dit verhaal: ‘Wij beschermen het intellectueel eigendom van onze auteurs’. Deze opmerking werd gemaakt door iemand uit het uitgeefvak toen ik mijn betoog hield over dataformats en DRM (digital rights management) rondom eReaders in relatie tot de 2.0 beweging in het uitgeefvak. Natuurlijk daarbij vergelijkingen met de muziek industrie makend enerzijds en anderzijds een beetje de spot drijven met diezelfde vergelijking, die uitgevers juist vertraagt in hun innovatief denkvermogen. Wat moet je dan met zo een opmerking? Ik heb bij het Centrum voor Communicatie en Journalistiek geleerd daar dan een groepsproces van te maken, waarmee de opmerking eigenlijk onbedoeld in het niets verdween….
De lezingen bij Logeion werden in een soort ‘zomertenten’ gehouden in de Maassilo in Rotterdam. Een inspirerende en zeker creatief te noemen ‘bunker’. En ook de inhoud bij Logeion was niet mis. In de keynote van Matthias Boswinkel werd haarfijn de beleving van content door consumenten blootgelegd, een onvermijdelijk gegeven, welke uitgevers allen van harte zouden moeten omarmen. Aan het einde van de middag deed Jim Stolze bij InCT dat nog eens op vootreffelijk wijze over.
Toch was de inhoud aldaar – alhoewel kennelijk een beetje negatief begonnen volgens organisator David Huijzer – echt wel in 2.0 mode gezet door Ronnie Overgoor. Ik was er pas laat, maar Jim Stolze en Eppo van Nispen tot Sevenaar leverden vuurwerk. Zo goed zelfs dat Ronnie het vragenrondje uit respect achterwege liet, er was domweg niets meer aan toe te voegen. Maar één ding voelde ik wel: Het Spant is meer de 1.0 omgeving waar uitgevers zich kennelijk meer thuisvoelen dan in de spannende Maassilo, misschien een plek voor volgend jaar David? Volgens mij kan dat nu wel….
Ja, dan nog een keer naar die opmerking. Was die opmerking dan zo erg? Nee, dat niet, ik denk dat veel uitgevers deze woorden op zijn minst denken en vaak ook nog uitspreken. Het is een teken dat we daar wel wat aan moeten doen, want als de uitgevers daar hartstochtelijk aan blijven vasthouden, dan blijft de toekomst alleen een uitzicht op het verleden. Dus ja, door de schrik die ik had, vergat ik deze mevrouw na mijn verhaaltje nog even op te zoeken. Ik had hier nog graag over door willen praten. Want hier is wat te doen, net zoals bij vele uitgevers, die met angst naar eReaders kijken en daardoor hun kansen vergeten. Natuurlijk – en dat zei ik tijdens mijn verhaal ook – is het moeilijk aan alle parameters te draaien die invloed hebben op advertentie-, business-, communicatie- en distributiemodellen onder invloed van mensen, markten, methoden en middelen. Maar ja, het moet wel, als je nergens aan draait gebeurt er niet. En dan heeft beschermen van het niets al helemaal geen nut meer.