Digitaal magazine met toegevoegde waarde in redactionele- en commerciële inhoud
VIV Magazine is een prachtig voorbeeld van een digitaal magazine op het web. Het voegt net genoeg extra’s toe om niet hinderlijk te zijn. Maar ook Google kijkt naar de conversie van off-line naar on-line magazines. De zoveelste ‘steek in de rug?’ voor de traditionele media bedrijven?
Dat hoeft niet. Als je naar dit voorbeeld kijkt, dan zie je de perfecte samensmelting van traditionele pagina opmaak gecombineerd met fraaie Flash technieken om content te voorzien van een stuk prettige interactie. Combineer dat met top digitale fotografie en je hebt als uitgever de kans om je waar te maken in zowel actuele redactionele inhoud, advertenties, superieure kwaliteit en alle mogelijke vormen van creatieve interactie. Natuurlijk vraagt het om een nieuw verdienmodel, want ook dit voorbeeld kunnen we met z’n alleen gewoon gratis bekijken.
Dat Google in het verlengde van hun boekenproject de magazines onder de loep neemt is zo gek nog niet. Niet dat de ‘collectie’ van Google net zo geavanceerd is als VIV, maar ze bieden wel – net als bij boeken – ook een hele collectie geschiedens aan, zoals LIFE van TIME vanaf begin 1970. Ingescande magazines dus. Met daarnaast natuurlijk de nodige advertenties. Ideetjes genoeg dus voor uitgevers om een soortgelijke inspiratie op te doen. Ik begin steeds minder te begrijpen van het verzet tegen Google. Als je er echt voor gaat zitten, leggen ze hun businessmodel toch eigenlijk redelijk open op tafel. Ik kan me niet voorstellen dat zodra Google iets doet, er dan vervolgens voor niemand meer soortgelijke (ja, dus afkomstig van een ‘gewone’ uitgever) kansen mogelijk zouden zijn.
Het is dus voor de traditionele bedrijven eens een goed idee om na te denken over print-to-web in plaats van web-to-print.
Issuu is een aggregator van dergelijke magazines.
Begrijp het toch niet goed (ligt ongetwijfeld aan mij): “Natuurlijk vraagt het om een nieuw verdienmodel, want ook dit voorbeeld kunnen we met z’n alleen gewoon gratis bekijken.”
Maar is dat niet hetzelfde verdienmodel als bij traditionele print? Ik zie dat ViV volstaat met advertenties en neem aan dat -net zoals bij print- er een prijs tot stand is gekomen op basis van de oplage / het aantal contacteenheden.
Dus was is er anders aan het verdienmodel?
@Hans-Peter: uitgevers kunnen nieuwe waarde toevoegen aan hun inhoud ten opzichte van papier en daar een prijs voor vragen. Het zijn dynamische communicerende vaten, de verhouding tussen redactionele inhoud en commerciële inhoud, de uitgever zal dus op basis van meerdere media kanalen verdienmodellen kunnen/moeten maken voor lezers, abonnees en adverteerders.