Zoektocht door Lion

Ik heb altijd moeite met de aanlokkelijke ‘250 nieuwe functies en/of verbeteringen’, die Apple keer op keer noemt bij het uitkomen van een nieuwe versie van Mac OS X. Ik kom doorgaans niet veel verder dan een stuk of 20, de rest zal dan wel ‘onder de motorkap zitten. Na een paar dagen toch heel wat leuke dingen gevonden.

• Gewoon doen, voor 30 euro krijg je voldoende waar voor je geld (*)
• Rosetta (PowerPC emulatie) wordt niet meer ondersteund, dus oppassen met oude software
• Lion eerste stapje naar touchscreen op Macs
• (*) Belangrijk: Apple heeft een wijziging doorgevoerd in het AFP protocol, waardoor sommige netwerk schijven niet meer bereikt kunnen worden (pas dus op met Time Machine in combinatie met bijvoorbeeld MyBook van WDC), update dus alleen naar Lion als je zeker weet dat alle randapparatuur met actuele drivers Lion ondersteunen!

In tegenstelling tot de lijst met grote dingen, begin ik met ‘Share Screen‘. Een ingebouwde mini uitvoering van de grotere ‘broer’ Apple Remote Desktop, welke voor ruim 60 euro in de AppStore te koop is. Onder Lion heeft Share Screen de toevoeging gekregen ook het scherm te delen van alle ingelogde gebruikers op een remote computer in een lokaal netwerk. Dus niet alleen de huidige actieve gebruiker. Erg handig!

Dan AirDrop, eerder een leuke gadget dan echt heel erg noodzakelijk. Het is een user interface om heel makkelijk bestanden uit te wisselen met anderen in je eigen netwerk. Het is jammer dat de techniek kennelijk zo geavanceerd is, dat AirDrop zich ‘beperkt’ tot vrijwel alleen de nieuwste Mac modellen. Een Intel Core 2 Duo doet al niet mee.

De Intel Core 2 Duo is overigens het laagste niveau welke naar Lion kan worden geupdate. Alle voorgaande modellen moeten de rest van hun leven doorstaan met (Snow) Leopard. Dus Lion kan niet worden geïnstalleerd op de Intel Core Duo en Core Solo.

Dan de integratie van een aantal iOS functies. Als eerste heb ik de scrollrichting meteen aangepast. Het trackpad is binnen Lion ‘omgekeerd’, waardoor verticaal scrollen overeenkomt met de wijze waarop je dat op iPhone/iPod Touch of iPad doet. Het voelt ietwat ‘vreemd’ via het trackpad op het scherm. De ‘verkeerde’ manier is dus volgens Apple te kijken naar de (overigens aangepaste) scrollbar in plaats van naar de content, welke precies in tegengestelde richting bewegen. Probeer het zelf maar. In de voorkeuren is deze ‘omkering’ gelukkig om te keren. Heel aardig is het weergeven van karakters met accenten. Houd een toets lang(er) ingedrukt en op het scherm verschijnen de mogelijke accenten bij het invoeren van een karakter, zo overgenomen uit iOS. De grotere opvallende zaak binnen Lion uit iOS is Launchpad, te vergelijken met het App scherm van de iPad, met precies dezelfde mogelijkheden om groepjes van Apps te maken.

Geheel nieuw is ‘Mission Control‘, de opvolger van ‘Spaces’. Met drie vingers op je trackpad (afhankelijk van het model MacBook) bedien je het gehele systeem. Naar boven bewegen kom je in de basis van het systeem, naar beneden laat je alle schermen zien van je huidige actieve applicatie en naar links of rechts bewegen, resulteert in je verschillende ‘schermen’, zoals je dat voorheen deed met de CTRL-pijltjes toetsen, die alleen nog werken in een linkse of rechtse beweging. De ‘Spaces’ schermen zijn dus voortaan in één lineaire rij beschikbaar, dus niet meer in een vierkant van een eigen aantal te kiezen schermen, zoals 2 x 2 of 3 x 3 enz.

Auto Save en Versions brengt een soort lokale TimeMachine, die het mogelijk maakt om meerdere versies van je document te kunnen beheren. Heel aardig! Net zoals Resumé, waarmee je laatste instellingen en documenten binnen een app worden bewaard en na een herstart weer in die status terugkomen.

De fullscreen mogelijkheden binnen Lion zijn aardig, alhoewel ik daar zelf niet binnen elke app het nut van zie. Of het voor presentaties nut heeft, moet ik nog gaan ervaren. Wel heel aardig is de uitbreiding van de app ‘Preview‘. Ooit een formulier gekregen als PDF waar je een handtekening onder moet zetten? Met Preview kan dat nu. Dus niet meer printen, handtekening zetten, inscannen en terug sturen. Binnen Preview zet je je handtekening door middel van een ‘foto’ door de iSight camera. Het gaat verbluffend eenvoudig!

Mail is behoorlijk veranderd, vooral qua look&feel. Ik zou bijna zeggen dat het wel heel erg tegen OutLook aan leunt, maar dat zal velen te ver gaan. Safari is behoorlijk veel sneller geworden, of verbeeld ik het me? Heel aardig is de ‘lees later’ functie (dus geen bookmark!), die met ‘shift-cmd-D’ een lijstje maakt van nog te lezen websites, te zien door het brilletje geheel links in de bookmarkbar. Met twee vingers op de trackpad naar links en rechts ‘schuiven’, laat je een stukje ‘historie’ zien waar je geweest bent binnen dezelfde tab of venster. Tot slot de ‘Reader’ functie, die een fraaier opgemaakte lees- en printbare versie van een bericht toont.

Dan een paar zaken die mij tijdens de installatie opvielen. Je koopt Lion uit de AppStore en vanuit je Dock start je de installatie procedure. Nadat alles klaar is, is het aangekochte ‘origineel’ verdwenen. Nu kan je 5 keer je aangekochte app op andere computers installeren, maar je moet het wel opnieuw downloaden, dat is met bijna 3,8 GB wel wat veel gevraagd. Inmiddels verschijnen er diverse ‘omwegen’, die dat kunnen voorkomen, door voor de installatie vanuit de installer de InstallESD.dmg file uit de zogenaamde ‘Package Contents’ te halen en met Disk Utility een Bootable DVD te maken.

Tot slot nog iets over Lion Server. Deze is voor €39,99 te koop in de AppStore als zogenaamde ‘add-on’ voor Lion. Dat was ‘vroeger’ ook al zo, maar het werd niet expliciet vermeld. Die bijna 40 euro is natuurlijk een koopje. De download is slechts 14,5 MB en omvat dus alle user interface apps om alle al binnen Lion bestaande servers/services te activeren en te bedienen. Pas echter op bij het kopen van Lion Server. Als je eerst een losse Lion hebt gekocht, dat weet de AppStore dat niet en ‘verplicht’ je bij het lopen van Server ook nog een Lion versie te kopen, omdat Server nu eenmaal een add-on is. Ik hoop dat dat verschijnsel opgelost kan worden. Maar er is nog een grotere adder onder het gras – alhoewel het wel op de Apple site staat. Je kunt alleen naar Lion Server upgraden als je op Snow Leopard Server draait, dus niet vanaf eerdere versies! En Snow Leopard Server gaat nog steeds voor 500 euro de deur uit. Lion is overigens alleen te installeren vanaf Snow Leopard 10.6.8, hetgeen waarschijnlijk de technische reden is dat niet vanaf Leopard Server (10.5.x) een Lion Server kan worden ‘gemaakt’.

Al met al is Lion zijn geld best waard, natuurlijk zijn de grote opvallende dingen niet schokkend, de integratie met iOS is de meest zichtbare verandering binnen Lion. Verder veel aardige kleine noviteiten, waarvan ik de meeste nog moet gaan ontdekken, maar dat zal ongetwijfeld ook dit keer niet volledig lukken……

Update 27 juli 2011: niet echt heel belangrijk, maar de ‘Digital Color Meter’ is flink gestript, dus onbegrijpelijke ‘feature’: geen hexadecimale weergave van gemeten waarden en ook is kopiëren van de waarde niet meer mogelijk. Dus voor wie nog updaten moet: bewaar de oude versie van deze app of koop de Classic Color Meter voor 79 cent.