Uitgever spant rechtzaak aan in plaats van commerciële kans te benutten

Nieuwsbrieven met een inhoudelijk hoge waarde, die betaald naar één e-mail adres worden gestuurd, mogen niet worden doorgestuurd. Gevolg: een gefrustreerde relatie met een uitgever en hoge proceskosten.

• Energy Intelligence Group met Petroleum Intelligence Weekly en Nefte Compass voorbeeld van weinig innovatieve uitgever
• Eén keer 2000 euro met herrie in plaats van 10 keer 250 euro met plezier

Vanochtend las ik het verhaal in Emerce: ABN-AMRO veroordeeld vanwege het illegaal doorsturen van een nieuwsbrief naar medewerkers. Het abonnement betrof een nieuwsbrief van 2000 euro per jaar voor één e-mailadres. De uitgever eist nu een lijst met de e-mail adressen naar wie de nieuwsbrief is doorgestuurd. ABN-AMRO verweert zich door te stellen dat de inhoud niet publiekelijk is verspreid, een interne verspreiding zou niet vallen onder de auteurswet. De uitgever neemt de zaak hoog op.

Doet de desbetreffende uitgever hier nu goed aan? Ik denk het niet. Je bent hoe dan ook gewoon een klant kwijt. Er mankeert wat aan het businessmodel, dat zou de uitgever hebben kunnen weten. Het is vrij naïef om te veronderstellen dat een per e-mail verstuurde nieuwsbrief nooit eens doorgestuurd zou kunnen worden. Gek genoeg maken we ons vrijwel nooit druk om printproducten die van hand tot hand gaan. Dat schijnt zelfs juridisch te zijn ‘geregeld’, tenzij het auteursrechts uitdrukkelijk bij artikelen wordt vermeld.

Hoe dan ook, de gang naar de rechtbank is een verloren gang. Hoeveel makkelijker zou het zijn om 10 adressen te verkopen voor elk 250 dollar per jaar. Tien adressen zijn immers voor de uitgever meer waard dan die ene die slechts 2000 oplevert. 9 potentiële nieuwe klanten voor mogelijke andere producten. Verspreid over het bedrijf vallen die 10 keer 250 euro ook veel minder op dan die ene keer 2000 dollar. Nee, deze boze uitgever mag dan juridisch misschien wel gelijk hebben, maar zakelijk gezien trekt hij aan het kortste eind.