Wanneer ‘ruil’ je je eigen website in voor een Facebook pagina?
Het verbaast mij in hoge mate dat de populariteit van Facebook onder bedrijven zover gaat dat ze zelf de verwijzingen naar hun eigen homepage opgeven voor een pagina op Facebook.
• Wat is de verbindende factor in Facebook?
• Facebook minstens net zo ‘geheimzinnig’ over gedrags beïnvloedende algoritmen
Ik zag laatst een poster van Heineken met daaronder de URL http://www.facebook.com/heineken. Ruim 5 miljoen mensen vinden ‘dat leuk’ en meer dan 130.000 mensen ‘praten erover’. Op de eigen website moeten bezoekers, die met ‘je’ worden aangesproken, hun geboortedatum invullen om te ‘bewijzen’ dat ze 18 jaar of ouder zijn. Ik ging beide lokaties eens bekijken en kwam er niet uit. Wie weet waarom bedrijven dit doen?
Natuurlijk gaat Heineken over de ‘lol in het leven’. Met die basisgedachte moet je ook naar de sites kijken. Aanvankelijk had ik de gedachte dat de Facebook pagina dan vooral de ‘lol van Heineken’ zou weerspiegelen omdat het bedrijf kennelijk liever naar die pagina verwijst dan naar de echte eigen homepage. Ik dacht dat de homepage dan vooral een corporate uitstraling zou hebben gekregen, met dus vooral zakelijke informatie. Maar dat blijkt in het geheel niet het geval te zijn. De voorpagina straalt juist de ‘lol factor’ uit. De Facebook pagina is zelfs saai te noemen. Ja, je zou onder de indruk kunnen raken van de ‘likes’ getallen, maar dan houdt het ook op. En zo een tellertje of iemand Heineken leuk zou vinden is ook in een handomdraai gemaakt op de eigen homepage. Het is maar één voorbeeld, maar echt snappen doe ik het nog steeds niet, zeker niet als een groot merk als Heineken de eigen website ‘inruilt’ voor een Facebook pagina in één van haar campagnes.
Technisch gezien vind ik zo een Facebook pagina eerder wat 1.0 achtig aandoen (sorry hoor….). Het menu van zo een bedrijvenpagina is één grote lineaire rij button onder elkaar, user-interface designers zouden walgen van dit soort ongestructureerde rijtjes knoppen.
Dan me maar eens verdiepen in de bezoeker. Ik zat afgelopen week met Peter van Teeseling te praten en legde hem de vraag voor waarom deze trend zo enorm wint aan populariteit. Volgens hem is het de luiheid van de mens om op het web te zoeken, ze willen met hun eigen vrienden in één omgeving bijeen komen. Maar volgens mij wordt Facebook daarmee een soort ‘miniweb’, een eigen omgeving, waarin uiteindelijk het overzicht ook zal verdwijnen. Dus het argument ‘de luie mens’ kan ik niet plaatsen achter de bezoeker.
Zou Heineken vanuit luiheid in een paar klikken een Facebook pagina hebben gemaakt? Ik denk het niet, er zal zeker een strategie achter zitten. Want er wordt flink betaald voor ‘adverteren’ op Facebook en bedrijven met een eigen pagina krijgen forse kortingen op de tarieven. Maar of zoiets ‘dé’ strategie is om ‘op’ Facebook te zitten, betwijfel ik. Ik zie het toch als een geheel eigen omgeving, die kennelijk onmetelijk populair is. Er gaat veel geld in om, het bedrijf gaat deze zomer naar de beurs. Maar is het een hype of een stabiel businessmodel? Ik heb nog geen idee. In veel trainingen wordt mijn mening over Facebook gevraagd. Ik ‘loop er niet mee weg’, dat merken mensen en dat verwart. Want verreweg de meesten die ik tegenkom, zijn het niet met mij eens en vinden aanwezigheid op Facebook een bijna primaire voorwaarde van je bestaan. Ik ben benieuwd naar afwijkende meningen, die mijn gedachten weer verder vullen met meer nuances. Bij voorbaad dank.